Tut/SANA Beni…

Ey sevgi/li !
Sen hep ”Şah” kalsana yüregimin orta yerinde…
Bir birine dolanan sozlerime inat coz sadece sana beni
Bak ! avuc dolusu kor devrik kelam’la geldim gozlerinin ben bakan dirhemine
Akitmadan sev sadece sana beni yar…
Yol olursam can diye sana
Sen harf harf duşermisin icime ey sevgili
Sükut olup sussam sana
Sen üstüne giyer misin sessiz kelimelerimi..
Kurban etsem ,ben kendimi özlemine adim adim akla kara hallerimi
Sen temize ceker misin beni kendinde yar ?
Sabıka kaydı kabarık yüreğime sen bir tahliye tebessüm der’misin…
Dikiş tutmayan bakışlarda harap olan iniltilerimi keser ,merhem sürer misin bendeki dehlizine yar…
Birak ustumu cizsin bir avuc aciz gölge !

Sen kendinle bana bir yol çizer misin ?
Geçmiş zaman kussada kafiyesiz ezber bozan sitemler üstümüze
İçtenlikle bir gözün kapalı duşer misin bana yar..
Baksana yar..
Talan edilmiş iklimlerde gönlümün sen yani..
Kalbin teğet geçmeden aşkına mahkum hüriyetimi
Sen yazsana beni fethi zor bakışlarınla yar…
Yar yeminler olsun nakarata gerek yok
Bir kerecik calsana beni kendine..
Ey sevgili ayaz tutmus heybeme dolansana kendi ellerinle
Dusersek ask usursek ask olur muyuz senle..?
Söylesene Ey Sevgili..
Ölür/musun Bende…
Öldurür müsün Beni Kendinde… ?
Egildim geçebilirsen Geçsene Benden Yar..
Hem ne fark eder’ki
Nasılsa
Olürsek ask…
Yaşarsak aşk degilmiyiz seninle..
( Yar Uyku tutmadı Sen Tut/Sana Beni )

Hepsi ”SEN”sin…

Kaç kez “Sen” deyip de sonunu getiremediğim cümleler kurdum.

Hiçbir cümleye sığamayacak kadar uzun ve hiçbir kelimenin ifade edemeyeceği kadar derinsin..

Hiçbir sözcük içermiyor sendeki anlamı yada ne bileyim tek kelimelik binlerce anlam yüklüsün..

İçimdeki bunca lisana rağmen dile getiremiyorum seni…

Ama sunu biliyorum…

‘Bana Dair Ne Varsa Hepsi Sensin’

Sustu…

‘Sanki aşk sustu ” dedim..
”Aşk hiç susar mı? ” dedi..
” Sen susuyorsun ya” dedim..
” Ben aşk mıyım” dedi..
Aşksın ” dedim..
…Sustu…

(Necip Fazık Kısakürek)

Bilirmisin…

Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması..
Ne kötüdür an kada yakın,
Bir asır kadar uzak olması..
Ve bilir misin..?
Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması….
Ben deyip susması,
Sen deyip ağlamaklı kalması..

Nazım Hikmet